Rondzendbrief 13
De dertiende van Kees
“Kees, jij gaat mee naar RIO”
Dat was dus duidelijk geen vraag. Toen Sjaak de Boer het feit vierde dat hij 25 jaar als pastor werkzaam was in Den Haag deelde hij dat en publiek mee. Vera en ik keken elkaar aan: “Oké”. “Dan kun je meteen zien, Kees, waar een deel van het sponsorgeld van Auxili-ja! naar toe is gegaan”. Ik zou dus meegaan naar RIO met een aantal van zijn petekinderen (er gingen er in totaal 5 mee) in het jaar dat hij 65 zou worden. Mijn trip zou gesponsord worden door een van de deelnemers. Op 28 februari was het dan zover. Vanaf Schiphol vertrokken we met 6 personen richting RIO. Na een vlucht van iets minder dan 11 uur kwamen we rond 18.00 uur lokale tijd aan. Daar stapten we in een taxi en reden naar ons onderdak, een ritje van toch gauw 3 kwartier. Toch nog maar even een terrasje gepakt in alle drukte. We kregen meteen al een klein voorproefje van wat ons allemaal te wachten zou staan: enorme gezelligheid in de binnenstad. Je kijkt je ogen uit hoe sommige mensen zich hebben gekleed of juist nauwelijks. Bij het ontbijt de volgende ochtend ontmoetten we de anderen en was de groep compleet: een gemêleerd gezelschap met Australische, Chinese, Japanse, Amerikaanse, Canadese, Filipijnse en Nederlandse roots. De trip was in één woord geweldig. Wat mij het meest is bijgebleven, als je dan toch moet kiezen, is het feit dat 11 onbekende mensen in zo’n korte tijd een groep vormen en de carnavalsparade, een show van ruim 6 uur. Niet voor te stellen. We hebben ook een andere kant gezien in Itaguai. Daar hebben we Citadao Feliz, een sportproject voor mentaal en fysiek gehandicapte kinderen, een flink bedrag, aangevuld door de volwassen medereizigers, kunnen overhandigen. Hoe bijzonder is het dat Ivan, de aanjager van dit project, na een week al was begonnen om de donaties te verzilveren door in het gebouw de nodige aanpassingen te laten doen. Ik had deze trip niet op mijn bucketlist staan, maar ik heb hem er snel opgezet en meteen weer doorgestreept.
